1 Czym są mięczaki na skórze dzieci? 2 Jak powstają infekcje; 3 Jak usunąć mięczaki ze skóry dzieci. 3.1 Stosowanie kremów; 3.2 Z łyżeczką lub kleszczami; 3.3 Zastosowanie ciekłego azotu; 3.4 terapia fotodynamiczna; 3.5 Przyjmowanie leków Mięczak Zakaźny na Allegro.pl - Zróżnicowany zbiór ofert, najlepsze ceny i promocje. Wejdź i znajdź to, czego szukasz! Odp: mięczak zakaźny « Odpowiedź #25 dnia: Lipiec 15, 2014, 18:56:26 » Mój znajomy męczył swego synka właśnie takimi sposobami zalecanymi przez dermatologów, dziecko darło się straszliwie i efekty lecznicze były żadne.Zaproponowałem mu aby podawał olejek z oregano w kapsułkach, po tygodniu krosty zaczęły znikać, może warto U młodzieży i dorosłych najczęściej poniżej pasa; a dokładniej na wewnętrznej powierzchni ud, narządach płciowych, w okolicy łonowej i na podbrzuszu. U większości dzieci wykwity nie są dokuczliwe i zwykle ustępują samoistnie, czyli bez leczenia, w ciągu 6–18 miesięcy, wyjątkowo utrzymują się do 4 lat. Czym jest mięczak zakaźny? Nazwa mięczaka (z łac. molluscum contagiosum) oznacza wirusową infekcję skórną, która najczęściej dotyka dzieci (do 5 roku życia), ale również dorosłych. W przypadku dzieci mięczakiem można zarazić się w podobny sposób jak ospą, natomiast dorośli zarażają się najczęściej drogą płciową. Nie masz się czego obawiać. Mięczak zakaźny jest w pełni uleczalną chorobą. Moja córka również niedawno przez to przechodziła i oprócz naturalnych metod, użyliśmy także preparatu Mollusan Med. Lek pozwolił nam pozbyć się zmian szybko i bezboleśnie. Więcej szczegółowych informacji możesz przeczytać na stronie producenta. Mięczak zakaźny jest powszechnie występującym zakażeniem skóry spotykanym zwykle u dzieci w wieku szkolnym, aktywnych seksualnie młodych dorosłych oraz osób z obniżoną odpornością. Jest łagodną, samoograniczającą się chorobą, która w większości przypadków samoistnie ustępuje w ciągu 6-9 miesięcy. Mięczak zakaźny u dorosłych. Leczenie mięczaka zakaźnego u dorosłych może wyglądać w różny sposób. Może to być: krioterapia z użyciem ciekłego azotu, wyłyżeczkowanie zmiany, elektrokoagulacja, terapia fotodynamiczna, ablacja laserowa, terapia wodorotlenkiem potasu, Mięczak zakaźny u dzieci przenosi się analogicznie jak wirus ospy. Można się nim zarazić za pośrednictwem przedmiotów lub poprzez bezpośredni kontakt z zakażonym. Mięczak zakaźny u dorosłych przenosi się najczęściej drogą płciową, choć do zakażenia może dojść również przez przedmioty osobiste chorej osoby. 2012-02-06 16:45. Mięczak zakaźny to zakaźna choroba skóry wywoływana przez wirusa z grupy ospy (Poxvirus), MCV (molluscum contagiosum virus). Najczęściej mięczak zakaźny atakuje dzieci do 5. roku życia oraz młodzież i dorosłych w wieku 15-29 lat. Po kilku tygodniach od zakażenia na skórze dziecka pojawia się wysypka zLGX. Choroba zakaźna skóry oraz błon śluzowych. Zakazić się można przez bezpośredni kontakt fizyczny (również przez stosunki płciowe) oraz za pośrednictwem przedmiotów (ubrania, zabawki, itp..). Czynnik zakaźny – MCV (molluscum contagiosum virus) - wirus z grupy ospy (Poxviridae). Rozróżnia się jak dotąd dwa typy wirusa – MCV-1 i MCV-2. Za większość zakażeń odpowiedzialny jest wirus MCV-1, ale oba powodują ten sam obraz kliniczny. Epidemiologia: Zakażenia spotykane są na całym świecie. Najczęściej chorują dzieci do 5. roku życia oraz dorośli w wieku 15-29 lat. U dorosłych mięczak zakaźny częściej ma charakter choroby przenoszonej drogą płciową. Nierzadko towarzyszy innym chorobom wenerycznym, często spotykany u osób współżyjących z większą ilością partnerów. Można się również zarazić w halach sportowych, na basenach, itp (często spotykany u sportowców i masażystów). Grupą szczególnie podatną na zakażenia są osoby z obniżoną odpornością (np. poddani leczeniu immunosupresyjnemu, chorzy na AIDS, sarkoidozę, nowotwory,..) Zmiany skórne występują w postaci niewielkich, półprzezroczystych grudek lub guzków, wyraźnie odgraniczonych od otoczenia, z charakterystycznym zagłębieniem w części środkowej. Wykwity mogą mieć barwę perłową, cielistą, szarawą, lub nawet żółtą. Okres wylęgania wynosi od tygodnia do 6 miesięcy (średnio jest to 2-3 miesięcy). Początkowo są wielkości główki od szpilki, następnie powoli powiększają się, osiągając po kilku tygodniach rozmiar 3-5 milimetrów. Rzadko obserwuje się wykwity ponad 1,5 cm. Mogą występować pojedynczo lub w skupiskach, czasem się zlewają. Zwykle jest ich od kilku do kilkudziesięciu, u osób z upośledzoną odpornością może ich być nawet kilkaset. Nieraz układają się linijne, ba skutek tzw. samozaszczepienia (czyli przenoszenia poprzez drapanie – tzw. objaw Koebnera). Zdarza się, że wykwitom towarzyszy niewielki świąd lub tkliwość a w ok. 10% obserwuje się obwódkę zapalną wokół guzków (tzw. molluscum dermatitis), która szybko ustępuje po usunięciu guzka. Umiejscowienie Zmiany przenoszone drogą płciową umiejscawiają się zwykle na skórze członka, u kobiet - na wzgórku łonowym, wewnętrznej powierzchni ud, na wargach sromowych większych, w szparze pośladkowej oraz w pachwinach. Rzadko spotyka się wykwity na błonach śluzowych narządów płciowych. U dzieci zmiany zwykle występują na odsłoniętych partiach skóry (na twarzy, kończyn oraz klatki piersiowej), mogą jednak wystąpić w każdym miejscu. Rzadko spotyka się je na dłoniach i stopach. Umiejscowione na powiece mogą powodować zapalenie spojówek lub rogówki (keratitis punctata). Przebieg choroby jest przewlekły – nie leczone zmiany utrzymują się ok. 2-4 miesięcy, ale mogą i znacznie dłużej (kilka lat). Zdarza się nadkażenie bakteryjne zmian. Zmiany zwykle ustępują samoistnie, nieraz na skutek pojawiającego się stanu zapalnego (np. uraz mechaniczny, zakażenie bakteryjne). Rozpoznanie opiera się na: - stwierdzeniu obecności charakterystycznych wykwitów, - obecności kaszowatej wydzieliny wydobywającej się z przekłutego lub uciśniętego guzka, - wynikach badań histologicznych (bardzo charakterystyczne, z obecnością kwasochłonnych ciał wtrętowych, ciał mięczakowatych; zmiany zwykle ograniczone do naskórka, w skórze właściwej widoczne jedynie, gdy towarzyszy stan zapalny), - rozmazie zawartości guzka (nakłucie guzka i wydobycie kaszkowatej wydzieliny i obejrzenie jej w mikroskopie świetlnym – widoczne charakterystyczne ciemne ciałka mięczakowate) Dodatkowo można potwierdzić diagnozę oglądając preparat w mikroskopie elektronowym, lub stosując metodę immunofluorescencyjną wykrywającą przeciwciała lub antygeny wirusa. Rozpoznanie różnicowe: Brodawki młodocianych – zmiany drobniejsze; brak „pępkowatego” wgłębienia, brak kaszowatej wydzieliny Kłykciny kończyste (brodawki weneryczne) – wyrośla brodawkujące, wydłużone; brak wgłębienia pośrodku, brak kaszowatej wydzieliny po wyciśnięciu; inny obraz histologiczny Brodawki zwykłe – większe; szorstka, rogowaciejąca powierzchnia, barwa brunatna w przeciwieństwie do molluscum contagiosum często występują na dłoniach i stopach, Płaskie kłykciny kiłowe – płaskie, miękkie wykwity Prosaki (milia) – mniejsze grudki; bez zagłębienia pośrodku; przy wyciskaniu widoczna niewielka ilość tłustej (nie kaszowatej), rogowej wydzieliny Syringoma – umiejscowione zwykle na twarzy, wokół oczu oraz na tułowiu; brak „pępkowatego” zagłębienia; decyduje badanie histologiczne Basalioma – zwykle pojedyncze, na skórze odsłoniętej, częściej u osób starszych; inny obraz histologiczny Keratoacanthoma – zwykle zmiany pojedyncze; brak kaszowatej wydzieliny; inny obraz histologiczny U chorych na AIDS należy również różnicować z kryptokokozą i histoplazmozą (za pomocą badania histologicznego). Leczenie Zmiany mogą ustąpić samoistnie, jednak ze względu na możliwość autoinokulacji, często zaleca się usuwanie guzków. Metody usuwania mięczaka zakaźnego: Krioterapia – aplikacja ciekłego azotu powoduje zamrożenie zmiany; zwykle wymaga dwu- lub trzykrotnego powtórzenia; dobrze tolerowana przez pacjentów; może pozostawiać blizny. Jest leczenie z wyboru u dorosłych w przypadku zmian umiejscowionych na narządach płciowych. Łyżeczkowanie Wycięcie Elektrokoagulacja Laseroterapia Zabiegi wykonywane są zwykle z zastosowaniem znieczulenia miejscowego. Mogą pozostawiać blizny. Miejscowa farmakoterapia: U pacjentów z licznymi drobnymi wykwitami stosuje się miejscowo środki drażniące, w celu wywołania reakcji zapalnej (zwykle: 20% alkoholowy roztwór podofiliny, Retin A, 5% kwas salicylowy lub 5% kwas mlekowy w zawiesinie kolodionu, azotan srebra lub kwas trichlorooctowy). Nieliczne, większe guzki można usuwać nakłuwając guzek, wyciskając zawartość a następnie stosując nalewkę jodową, azotan srebra, roztwór fenolu lub podofilinę. W przypadku zakażenia bakteryjnego podaje się antybiotyki. W razie wystąpienia molluscum dermatitis można podawać miejscowo maści lub kremy zawierające sterydy. UWAGA – Pamiętajmy, że partnerzy seksualni powinni się również przebadać i w razie potrzeby leczyć! To samo dotyczy rodzeństwa dzieci z objawami mięczaka. Pamiętajmy również, że brak wykwitów nie przesądza o diagnozie, ponieważ okres wylęgania trwa do kilku miesięcy. Pytanie nadesłane do redakcji Gdy mój syn miał 3,5 roku, wybraliśmy się do lekarza dermatologa z zaczerwienieniem na łokciu (wygląd krosty). Lekarz stwierdził, iż jest to mięczak zakaźny i próbował mu go zamrozić. Mówił również, że zginie mu sam za jakiś czas. Do obecnej chwili nic się nie zmieniło (4,5 roku) pomimo zamrożenia i smarowania przepisanym preparatem. Odpowiedział dr med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Ryc. Mięczak zakaźny u dziecka (ze zbiorów własnych) - zwracają uwagę rozsiane, drobne wykwity z białawą treścią Jak rozumiem z opisu Państwa, synek ma zmianę skórną umiejscowioną na łokciu, która wygląda jak krosta. Lekarz dermatolog rozpoznał mięczaka zakaźnego, jednakże zalecane leczenie jest nieskuteczne. Moim zdaniem w grę wchodzą dwie możliwości. Albo jest to mięczak zakaźny, który może być oporny na leczenie, albo mamy do czynienia z innym problemem dermatologicznym. Co nie zgadza się z opisem mięczaka? Pojedyncza zmiana, która się nie rozsiewa oraz zaczerwienienie skóry, które nie jest typowe dla mięczaka zakaźnego. Rzecz jasna nie widziałem zmiany, zatem opieram się wyłącznie na Państwa opisie. Proponuję udać się do lekarza rodzinnego, który może sam Państwu poradzi, na pewno widział już wiele zmian skórnych u dzieci, ewentualnie pokieruje synka do dermatologa specjalizującego się w dermatologii dziecięcej. Mięczak zakaźny – jakie są przyczyny, objawy i sposoby leczenia mięczaka u dzieci i dorosłych 24 czerwca 2016 choroby skórymięcznik zakaźny Mięczak zakaźny to choroba wirusowa skóry. Jak można nabawić się infekcji, po czym ją rozpoznać i jak wygląda ewentualne leczenie? Oto kilka podstawowych informacji na ten temat. Mięczak zakaźny – przyczyny Mięczak zakaźny przenosi się poprzez kontakt bezpośredni, a także dzielenie wspólnych przedmiotów (np. ubrań, ręczników, zabawek). Wirusem można zarazić się także na basenie, w saunie czy ośrodku sportowym. Mięczak zakaźny u dorosłych bywa przenoszony drogą płciową, dzieci natomiast zarażają się np. w trakcie wspólnej zabawy. Teoretycznie choroba jest w stanie dotknąć każdego, jednak częściej występuje u dzieci do 10. roku życia, ludzi zamieszkujących strefę klimatu tropikalnego, osób z osłabionym systemem odporności i atopowym zapaleniem skóry, a także uprawiających sporty, które wiążą się z bezpośrednim kontaktem skóry ze skórą (np. zapasy). Jak objawia się mięczak zakaźny? Objawy mięczaka nie występują bezpośrednio po zakażeniu, zazwyczaj zmiany skórne ujawniają się po 2 tygodniach, czasami później, nawet po kilku miesiącach. Charakterystyczne są twarde grudki z wgłębieniem w środku. Mają około 2-5 mm średnicy, choć w cięższych przypadkach średnica może wynosić nawet 1,5 cm. Grudki występują pojedynczo lub w większych skupiskach i pojawić się mogą w różnych miejscach na skórze, jednak nie na dłoniach i podeszwach stóp. Specyficzny wygląd zmian ułatwia lekarzowi diagnozę choroby. Leczenie mięczaka zakaźnego u dzieci i dorosłych Wiele przypadków, szczególnie u osób o silnym systemie odpornościowym, nie wymaga specjalnego leczenia, a grudki powinny zniknąć samoistnie. Ta informacja nie powinna jednak powstrzymywać cię przed pójściem do lekarza, bo zmiany skórne mogą oznaczać wiele chorób i tylko specjalista jest w stanie właściwie je rozpoznać. Leczenie mięczaka zakaźnego jest natomiast wymagane, gdy: zmiany są duże, mięczaki na skórze pojawiły się w obrębie twarzy i szyi, u dziecka lub dorosłego występuje atopowe zapalenie skóry, choroba dotyczy osoby z bardzo słabym systemem odpornościowym (np. w przypadku HIV), istnieje duże ryzyko rozprzestrzeniania się choroby na innych. Metody leczenia mięczaka obejmują krioterapię, łyżeczkowanie, terapię laserową lub leczenie za pomocą specjalistycznych środków farmakologicznych, działających miejscowo (np. w postaci preparatu zawierającego kwas salicylowy lub glikolowy), które powodują złuszczanie się skóry. Jeżeli specjalista zaleci Ci jakieś leki lub terapię, a jesteś w ciąży, starasz się o dziecko lub karmisz piersią – koniecznie go o tym poinformuj. Mięczak zakaźny – profilaktyka Aby uniknąć infekcji i nie rozprzestrzeniać jej dalej, ważne jest stosowanie się do zasad higieny. Dokładne mycie rąk w ciepłej wodzie z mydłem to podstawa, o czym powinno dobrze wiedzieć także dziecko. Ponadto, należy unikać dzielenia z innymi osobami rzeczy osobistych i kosmetyków (ubrania, ręcznik, mydło). Zmiany skórne powinny być utrzymywane w czystości i zasłonięte, aby inne osoby ich nie dotykały. Jeśli masz zakażenie, także postaraj się nie dotykać ani drapać grudek. Pamiętaj, że podczas zakażenia należy stronić od kontaktów seksualnych. Comments comments Opublikowane przez . Data publikacji: 24 czerwca 2016